Klon tatarski (łac. Acer tataricum),  (ang. Tatar maple), rodzina: mydleńcowate

W Parku Lubomirskich rośnie jeden egzemplarz klonu tatarskiego, jego rozmiary są niepozorne jeśli porównać je do innych tak wiekowych drzew, ale jako gatunek drzewo to osiąga od 4 do 12 m wysokości a średnica pnia może mieć od 20 do 50 cm co daje od 63 do 160 cm obwodu mierzonego na wysokości 130 cm.

Klon rosnący nad brzegiem stawu o malowniczo pochylonej sylwetce rozgałęziony na dwa pnie osiąga 220 cm obwodu mierzonego poniżej rozwidlenia. Najbliższy tak duży okaz tego gatunku rośnie w Parku Zdrowia w Rzeszowie, a obwód jego pnia wynosi 320 cm (pomiar z czerwca 2021), zmierzony poniżej rozwidlenia, czyli średnica to około 120 cm!.

Gatunek naturalnie występuje w południowo-wschodniej i centralnej Europie oraz w południowo-zachodniej Azji: od Austrii i Turcji przez Kazachstan aż do Japonii i dalekiego wschodu Rosji. Nazwa pochodzi od Tatarów – ludności zamieszkującej południowo-wschodnią Europę.

Klon tatarski jest jednym z najbardziej miododajnych drzew, jego kwiaty przyjemnie pachną, a dla pszczelarzy są bardzo cenne – produkują sporo nektaru, który pszczoły chętnie zbierają.

Klony tatarskie są chętnie sadzone w zieleni miejskiej dla ich jesiennego przebarwienia: od ognisto- czerwonego do bordowego.

Źródła: Rejestr Polskich Drzew Pomnikowych https://www.rpdp.hostingasp.pl/, https://www.portalpszczelarski.pl/

oprac. mgr inż. Hanna Fleszar