Orzech czarny (łac. Juglans nigra) (ang. Eastern American Black Walnut), rodzina: orzechowate

W Parku Lubomirskich rośnie cztery egzemplarze orzecha czarnego. Najbardziej okazały znajdziemy przy krawędzi trawnika pomiędzy pałacem a budynkiem Krajowej Szkoły Skarbowości obok pomnika Ofiar Katastrofy Smoleńskiej. Obwód drzewa mierzony na wys. 1,3 m wynosi 267 cm.

Orzech czarny pochodzi ze środkowej i wschodniej części Ameryki Północnej, co znalazło swoje odzwierciedlenie w angielskiej nazwie tego drzewa (Eastern American Blach Walnut).

Słodkie w smaku orzechy stanowiły dawniej ważny składnik pożywienia rdzennych amerykanów. Pod względem odżywczym orzech czarny jest doskonałym źródłem witamin (kwasu foliowego, witamin B5 i B6 oraz tokoferoli) i składników mineralnych (fosforu, manganu, magnezu, cynku, potasu). Zawiera on jednonienasycone kwasy tłuszczowe, a także znaczne ilości wielonienasyconych kwasów tłuszczowych. Ponadto orzech ten jest bogaty w związki przeciwutleniające i bioaktywne, takie jak flawonoidy.

Jedzenie orzechów czarnych pomaga zapobiegać procesom zapalnym w organizmie, hamuje zmiany cukrzycowe i nowotworowe, a także chroni organizm przed toksycznym działaniem nikotyny zawartej w papierosach.

Ekstrakty pozyskiwane z nasion orzecha czarnego działają antybakteryjnie i przeciwgrzybiczo. Orzechy czarne można dodawać do przystawek, sałatek, deserów, można robić z nich nalewki, a z liści i kory drzewa napary. Orzechy  czarne są  jednymi z bardziej wartościowych orzechów jadalnych ze względu na wysoką zawartość wielonienasyconych kwasów tłuszczowych oraz związków przeciwutleniających.

oprac.: mgr inż. Hanna Fleszar

Źródło: https://dietetycy.org.pl/orzech-czarny/