Modrzew japoński  (łac. Larix kaempferi) (ang. Japanese Larch), rodzina: sosnowate

W Parku Lubomirskich mamy zaledwie jeden egzemplarz modrzewia japońskiego. Rośnie na trawniku od północy po prawej stronie pałacu, patrząc w kierunku od pałacu na budynek folwarczny. Jego obwód na wys. 1,3 m sięga 185 cm.

Modrzew japoński został po raz pierwszy opisany w 1856 r. przez francuskiego botanika Elie-Abel Carriere w czasopiśmie Journal Général d’Horticulture. Łacińska nazwa honoruje Engelberta Kaempfer’a, pierwszego europejskiego botanika, który odbył wyprawę naukową do Japonii.

Modrzew japoński odróżnia od naszego rodzimego modrzewia europejskiego m.in. układ konarów na pniu i charakterystyczna szyszka:

– konary modrzewia japońskiego są wygięte ku wierzchołkowi, gałęzie są rozstawione mniej lub bardziej horyzontalnie, niezwieszające się,

– łuski szyszek są pofalowane i odwinięte na zewnątrz.

W swojej ojczyźnie, Japonii, modrzew japoński naturalnie występuje w górach wulkanicznych na wyspie Honsiu. Obecnie ten gatunek modrzewia coraz częściej w zieleni miejskiej zastępuje rodzimy, gdyż jest odporniejszy na przemysłowe zanieczyszczenia gazowe i tzw. kwaśne deszcze niż gatunek europejski.

oprac. mgr inż. Hanna Fleszar